Als  bezoeker van Alaska  mag je eigenlijk het grootste nationale park “Denali” niet overslaan. Met een oppervlakte  van 6 miljoen acres (150×140 km) is dit park een natuurparadijs rondom de hoogste berg van Noord Amerika: de Mount Mc Kinley. Deze 6200 m. hoge reus verheft zich dominant in de Alaska Range.

Geflankeerd door de Mount Forakker ( 5300 m.) en de Mount Hunter (4400 m.) is dit deel een solide basis voor de vele grote gletsjers, die vanaf de bergketen de hoogvlakte in schrijden. Veel rivieren ontspringen op de flanken van het massief en stromen aan de noordzijde via de hoogvlakte naar de lager gelegen Yukon Flats. Daarvandaan komen ze via de Yukon uiteindelijk in de Bering Sea terecht.

De zuidzijde van het massief stuurt de water massa’s richting de Gulf of Alaska. Het  Denali Park geeft een gevoel  iets ongrijpbaars moois om je heen te hebben. De enige weg die het park doorkruist, de Park Road, ligt aan de noordzijde van de Alaska Range

De wetenschap, dat er zoveel diersoorten te vinden zijn, leidt de aandacht vaak af van al dat mooie natuurschoon en het gespannen zoeken naar beren, wolven, moose, lynx en caribou krijgt dan de overhand. Dat zoeken beantwoordt niet altijd aan de verwachting. Voordat je het park ingaat met een toerbus of shuttlebus hoor je van bezoekers, die je zijn voorgegaan, meestal de meest bijzondere verhalen. Beren die vlak voor de bus oversteken; jonge beren die in een boom klimmen. Wolven die achter een caribou aanzitten. Wij zijn inmiddels al een tiental keren met de bus het park in gegaan, zonder die bijzondere ontmoetingen te hebben gehad.

De landschappen vergoeden echter zoveel, dat je alleen van de uitzichten al uren kunt genieten. Je start in een bebost gebied, waar het busstation zich bevind, alsmede de Riley Creek Campground. Niet ver daar vandaan, juist voorbij de spoorlijn, bevindt zich het volledig vernieuwde visitor center met een uitgebreide instructieve display over de fauna en de flora binnen het park. Vanuit het centrum starten een aantal trails, die door het licht bergachtig terrein en de al snel ongerepte bosgebieden lopen. De lichtinval is zeer variërend. Daar waar het jonge groen de bijna versteende resten van boomstronken en bomen overwoekert, wordt het bos soms spookachtig.

Vervolgens klim je licht om op de eerste hoogvlakte te komen. De Savage River Campground ligt op die hoogvlakte. De bossen hebben plaats gemaakt voor wilgenstruiken en karakteristieke spruce bomen. Aan de horizon verheffen de bergketens zich majestueus. Vanaf enkele parkeerplaatsen langs de weg kun je bij goed weer de Mount Mc Kinley zien. De grote berg torent groots boven de andere bergketens uit.

Vervolgens daal je af naar de Savage River waar je prachtige wandelingen langs en door de rivier kunt maken; zowel stroomafwaarts waar een heuse trail loopt, als stroomopwaarts. Advies: Neem heuplaarzen mee, dat vergroot je wandel mogelijk- heden en wees op je hoede. Zowel de beren, de moose, de caribou, de dall sheep en zelfs de wolf kun je in dit gebieden tegenkomen. Wij hebben er zelfs een wolverine gezien.

Tot aan de Savage River (15 mile/24 km)  kun je (tegen betaling van een entrance fee) met de eigen auto rijden. Daar eindigt het openbare gedeelte en kan je alleen verder met de bussen.  Ook worden campers, voor een minimum van 3 nachten, op de Teklanika Campground toegelaten. Reservering vooraf is dan wel een noodzaak.

Vanaf de Savage River loopt een gravel weg direct omhoog over de pas bij Mount Margaret naar de volgende rivier: de Sanctuary River. De Sanctuary River is in een vallei gelegen, waar de altijd glinsterende rivier omgeven is door bossen, wilgen, spruce en lage toendra stuiken. De ongereptheid is overal aanwezig. Zuidwaarts langs de rivier lopend kom je idyllische kreken tegen, beschutte plekken voor caribou en moose en aan beide zijden van de rivier hoge aarden wallen; vermoedelijke zijmorenen van oude gletsjers.

Neem een kijkje boven op deze wallen en je zult ontdekken, dat dit het domein is van de wolven. In het struikgewas vind je hun sporen terug in de vorm van kleine paadjes en op meerdere plaatsen liggen hun uitwerpselen. Ook beren komen regelmatig in dit gebied. Boven op de aarden wal is het goed zitten en heb je een prachtig uitzicht over de vallei, waar de rivier  doorheen loopt. Als je de tijd hebt zul je ook vrijwel zeker caribou en/of moose zien langs trekken. Bij de Sanctuary River hebben wij de eerste beer encounter gehad, die ons tot in lengte van dagen zal heugen.

Opnieuw gaat de weg over een pas met bij mooi weer bijzondere vergezichten en af en toe een glimp van de grote berg. Wees er op voorbereid dat je de Mount Mc. Kinley echter in zijn geheel niet ziet. De berg maakt namelijk zijn eigen weersomstandigheden en dat betekent, dat er zich meestal een flinke partij wolken rondom de berg heeft genesteld. De caribou is veelvuldig in deze omgeving aanwezig en trekt vaak in groepjes van tien door de toendra gebieden.

Weer daal je af naar een rivier, de Teklanika River. Een brede rivier delta met glooiende berghellingen op de achtergrond. Je kunt er naar 3 zijden heel ver weg kijken. Ook deze rivier ligt in een zeer brede gravel bedding, die soms wel een paar honderd meter breed is. Dieren gebruiken deze beddingen vaak om zich makkelijk te verplaatsen. Zowel, de moose en de caribou doen dat frequent. Bij de rivier heb je ook minder last van muggen en steekvliegen. Dat geeft deze hertachtigen de gelegenheid om zonder die irritante beestjes uit te rusten.

De wolven weten dat en als het niet druk is in het park kun je die soms in een jachtgroep door de delta zien trekken. ’S Avonds hoor je dan hun gehuil wat ons een heftig kippenvel bezorgt .

In deze delta ligt de Teklanika Campground, die je met eigen vervoer kunt bereiken, mits je een vergunning hebt. Daar kamperen met tent of in een camper is de moeite waard. Je verblijft direct tegen de rivier delta aan. Als je een goede “zichtplek” hebt verovert, is het zelfs mogelijk vanuit je camper de delta te overzien. Zo genoten wij daar op een ochtend van ons ontbijtje, toen in de delta (op 20 meter van onze camper) een beer voorbij sjokte.

De shuttle bussen stoppen bij deze Campground en brengen je verder door het hele park. Je kunt dagelijks van deze bussen gebruik.

Het kleine wild: de snowshoe hare, de ground squirrel, de ptarmigan en de patrijzen zijn overal aanwezig en je hoeft je dus niet te vervelen.

Waar de snowshoe hare aanwezig is, moet ook de lynx op jacht zijn. Soms zie je die in een flits langskomen. Ze zijn meestal zo snel, dat het bijna onmogelijk is om ze te fotograferen.

Een wandeling door de delta van de Teklanika River is aan te bevelen. De rivier slingert door de delta en wil je wat verder kunnen lopen, dan  moet je er op rekenen, dat je af en toe door het water moet waden. De beren zijn in de delta vaak op zoek naar de wortels van de wilgen.Wees er op voorbereid, dat je deze gevaarlijk krachpatsers kunt tegenkomen. Zorg dat je via de Denali instructie film over beer encounters in ieder geval op de hoogte bent hoe je moet handelen bij zo een ontmoeting.

De Teklanika River delta is net voorbij de Teklanika rest area en -overlook niet toegankelijk voor publiek.

De Igloo wolf pack huist er in de delta en men wil dit wolfpack niet storen in haar leefomgeving. Niettemin blijft het veel spanning geven om een wandeling te maken in een gebied waar beren, wolven en lynxen zonder tralies je pad kunnen kruisen.

Van Teklanika rijdt men door een spruce bos naar Igloo Creek. Het bos van de moose. Door de dichte bebossing kom je de dieren niet gauw tegen. Voorbij Igloo Creek gaat de weg weer omhoog door een ravijnachtige vallei naar Sable Pass. Links van je ligt de imposante Cathedral Mountain. Dit op een kathedraal lijkend bergmassief steekt groots boven het dal uit. De vele kleuren in deze berg maken het aanzien nog indrukwekkender. Op de flanken van deze berg en op de bergflanken aan de overzijde grazen de dall sheep in grote getale.

Zij zitten hoog op de bergen om  de aanvallen van de wolven te voorkomen. Vaak zijn ze te ver weg om ze goed te kunnen zien en te fotograferen.

De pas waar je doorrijdt wordt door al het wild gebruikt om deze Cathedral Mountain keten te kunnen passeren. Je kan ze dan ook allemaal tegenkomen. Afgelopen jaar vonden we halverwege de berghelling aan de noordzijde veel wolven sporen en ontdekten we uitkijkposten van de wolven over het dal en de berghellingen. Het aantal dall sheep is groot en de prooi kans voor de wolven daarmee ook.

Eenmaal op de Sable Pass kom je wederom in een voor het publiek gesloten gebied. De beren populatie heeft tot deze sluiting geleid. Het bord, dat deze sluiting aankondigt, is aan de randen aangevreten door beren, zo wordt door alle buschauffeurs verteld……

Vanaf de Sable pas daal je af naar de Toklat River. Opnieuw een rivier in een brede delta van gravel; ooit door de ijstijden daar neer gelegd. Elk voorjaar kan er, als de dooi zich massaal inzet, een ware zondvloed aan smeltwater de berg afstromen. De bedding staat dan behoorlijk vol met water en nieuwe ladingen steen worden afgeleverd. Aan de zuidzijde doemen de Polychrome Mountains op. Deze bergen hebben allerlei surrealistische kleuren. Je krijgt het gevoel, dat sommige delen ervan licht geven; zelfs als de zon niet schijnt. Geel, rood, violet, ijswit, pastel, groen, zwart, bruin kortom een levendig beeld dat door Salvador Dali geschilderd zou kunnen zijn.

De weg gaat omhoog langs steile hellingen en is smal. Er staan geen vangrail.
als je hoogtevrees hebt ga dan niet aan de ravijn kant zitten, want je kijkt zo’n 150 meter loodrecht naar beneden. Moeten twee bussen elkaar passeren doe dan gerust je even ogen dicht. Je kunt er zomaar misselijk van worden. De berghellingen waarlangs de weg is aangelegd hebben eveneens een bonte kleurschakering.

Op de rotsen kun je de dall sheep soms van dichtbij zien. Dikwijls lopen beren of caribous door de rivierbedding. Boven op de Polychrome Pass  is een rest-area. Daar is gelegenheid voor een sanitaire stop en heb je 15 minuten de tijd om het bijzondere landschap vast te leggen. Je staat hoog boven de delta en kijkt richting de Polychrome gletsjer en Polychrome Mountains. Bijna iedereen staat te fotograferen of te filmen. Mogelijk is dit de meest vastgelegde plek van het hele park. Diep in de vallei komen de delta’s samen van de verschillende rivieren die van de Mc. Kinley gletsjers af komen. De delta’s, rivieren en bijzondere bergkleuren tonen je een onvergetelijk panorama. De rivier bedding is weer het domein van de caribou. Heb je voldoende tijd wacht dan tot de volgende bus. Houd de rivier in de gaten en je zult ze zien.

De volgende afdaling naar de Toklat River staat voor de deur.Opnieuw een brede delta met veel grind en een rivier die van links naar rechts slingert. In de delta vind je veel lage begroeiing. De wortels ervan staan weer op het verlanglijstje van de familie beer. Je kunt ze dus regelmatig tegenkomen. Veel mensen maken een wandeling door deze bijzonder delta. Voor goede wandelaars is deze omgeving zeker aan te raden.

Vanaf  Toklat River loopt de weg weer omhoog richting de Highway  pass en de Stoney Dome.

De Highway Pass is de hoogste in de Parkroad. Je bent inmiddels 58 mile (93 km) gevorderd op deze weg als je hier de hoogte van ca. 1200 meter passeert.

Je bevind je in toendra gebied. De spruce zijn vrijwel verdwenen. Na een lange winter kun je nog sneeuwresten zien en bij slecht weer sneeuwt het er zomers ook!

Halverwege de oprit naar de pas is de kans aanwezig, dat je het Toklat wolfpack tegen komt.

Soms midden op de weg, maar meestal in het rivier dal vlak bij de grind bedding. Lekker in het zonnetje, languit. De kleintjes mogen daar naar hartelust ravotten. Het landschap in deze omgeving is eentoniger dan dat van de polychrome. Je kunt de weg kilometers lang volgen als je op de uitzichtpunten staat. Het geeft een weids,  oneindig, stil en groots beeld van het Denali landschap.

Bij de Stoney Dome zit al jaren een vossenhol, waar ze ook regelmatig te bespeuren zijn. Zodra er jongen zijn is het heel vermakelijk deze vrolijke fransen eens een tijdje te bestuderen. Bang zijn ze niet. Als je op enige afstand stil blijft zitten gaan ze gewoon door met hun eigen leven.

Voorbij de hoogste passen daal je langzaam af naar het volledig vernieuwde Eielson Visitor Center. Een grotendeels in de grond verborgen bezoekers centrum. Een uitgebreide display met het gehele Mc Kinley massief is daar aanwezig. Huiden en skeletten van allerlei dieren zijn er te vinden en er lopen genoeg rangers rond om al je vragen te beantwoorden.

Dit nieuwe centrum bevindt zich op 66 mile (106 km) van de ingang van het park. De bergketen wordt geleidelijk achter je gelaten. Je komt opnieuw in een hoogvlakte die langzaam omlaag loopt. Vanaf dit centrum kun je in gunstige weersomstandigheden opnieuw de Mc Kinley mountain in zijn volle pracht zien. Je kunt over een trail tot aan de Mc Kinley River lopen. Een mooie wandeling door de toendra.

Regelmatig tref je er Eagles. Ook beren schijnen het visitor center een mooie ontmoetingsplaats te vinden. Zodra een beer in de buurt is worden de park rangers heel zenuwachtig en behandelen ze iedereen als kleine kinderen, die nodig opgesloten moeten worden in de bus of in het centrum.

De afdaling vanaf het centrum naar Wonder Lake (mile 85/136 km) is meestal een lange saaie tocht. Je komt er weinig dieren tegen en het uitzicht in de delta is beperkt. Het berglandschap is verdwenen en de vegetatie eentonig. Je maakt de tocht naar Wonder Lake om je de mogelijkheid van een heldere dag met windstil weer toe te eigenen en dan de wereld beroemde reflectie foto van de grote berg in het spiegelende meer te kunnen maken.

Dit kan alleen vanaf de noordkant van het meer; dus aan Kantishna zijde.

Wonder Lake zelf is ook niet echt een fantastische plek. Een wandeling langs de oever van het meer aan de zuidzijde levert geen indrukwekkende beelden op. De muggen leveren wel indrukwekkend werk en voor dat je het weet ben je bont en blauw gestoken. Een muskieten net is daar zeker aan te bevelen.

Tot slot kun je de bus nemen tot Kantishna, een mijnwerkers enclave in het Denali park. Je kunt er show goud zoeken, sleehonden demonstraties zien, eten en bij mooi weer dus de Wonder Lake foto’s maken. Kantishna ligt 89 mile (142 km) van de ingang verwijderd.

Een v.v. busreis op één dag naar Kantishna duurt ongeveer 14 uur. Het is een afmattende reis en op de terug weg dutten een groot aantal passagiers in.

Bij minder goed weer kun je beter de tocht beëindigen bij het nieuwe Eielson visitor center. Je hebt dan het mooiste deel van het Denali park doorkruist.

De beste mogelijkheid om het Denali park volledig tot je te laten doordringen is een aantal dagen kamperen in deze wildernis. Dat kan op de Campgrounds  (dat voelt veilig), maar ook in “back country”.

Voor beide opties heb je een permit nodig, een reservering die je van tevoren moet aanvragen. Voor het back country kamperen moet je bovendien een film bekijken om er zeker van te zijn dat je verantwoord in de wildernis kunt overnachten en verblijven.

 

Tot slot: het blijft een schitterende omgeving met vooral de mogelijkheid om al het wild inclusief de beren persoonlijk te ontmoeten.

Rika en Harry Houthuijsen