Auteursarchief: Harry

Woodhouse in Wonderland.

An ode to our stay in Blue Fox Bay (Afognak Island Alaska)

Based on the idea of Alice in Wonderland:

Our first encounter with the mythical surroundings of Blue Fox Bay has been planned for in the Autumn. The bay lies north of the Kodiak archipelago. The Kingfisher Bush Hawks are loaded with food, clothing, photo gear, and a Zodgeariac boat.  The weather is good. The dropping, close by the cabin, on the south beach of the bay, goes without a hitch. Glenn, our pilot, says “It is a very quiet and mysterious land. If you really want to see bears, you won’t find them here straight away.” They are very shy and the landscape is shut off, very different than what you are use to.

The next day we get into our Zodiac to explore the coast………

Earlier on in the morning we were treated to a beautiful sunrise and now, full of expectations, we are sailing towards the bay for yet another treat.

Lees verder

Zwanendans

Zwanendans
Twee zwanen
Witte stroomlijnen in het water
Hun snavel hunkerend zwenkend naast elkaar
Hun  hoofden dansen en zo ontstaat er,
in een golvend ritme een dansend paar
Hun sierlijke lijven beschrijven banen
en brengen mij in trance

Zwanendans
Twee zwanen
Een gladde cirkel in het water
Hun fonkelende ogen deinen langs elkaar
Hun snavels tekenen theater
Verstrengeling volgt als een intens gebaar
De waterdruppels glinsterende tranen,
geven hun vervlechting extra glans

Zwanendans
Twee zwanen
Gebogen, gestrekt, hun houding staat er
Hun leven verbindt zich met elkaar
Hun lijven versnellen in het water
Hun vleugels vormen een dragend gebaar
Zij gaan zich een weg naar hun toekomst banen
De horizon geeft volop kans

Zwanendans
Twee zwanen
Diep in mij hunkert het zwanenwater
Diep in mij roept hun zuiver gebaar
Diep in mij schreeuwt hun ontroerend gesnater
Laat mij zo vervlechten in elkaar
Vanuit ons water opvliegen langs nieuwe banen
Naar een niet voorziene nieuwe kans

Nieuw leven

Daar sta je dan
Onwennig met het nieuwe leven in je handen
Wat tot voor kort van jou was,
heeft een eigen naam
Wat in je is gaan groeien,
gaat zijn eigen weg bewandelen
Onvermoede banden,
laten je nu handelen,
zullen je afmatten
Toch weet jij dat je het kan

Daar sta je dan
Ontpopt vanuit een ongekend begin
Nog geen besef van al het leven,
Proef je de warmte van de vleugels van je ouders
Veilig beschermd door al het hoge gras
En jij er middenin
Jij gaat je weg bewandelen,
onvermoede krachten,
laten je nu handelen,
zullen je afmatten
Je zal zien dat je het kan

Daar sta je dan
Samen aan een nieuwe start
Je hele leven,
krijgt een nieuwe naam
Je kunt het nauwelijks bevatten
en heel de wereld kijkt je aan
Een nieuwe weg bewandelen,
vereist een ander handelen,
een tijd vol onvermoede schatten,
als jij de nieuwe weg zal gaan.

Harry Houthuijsen

Woodhouse in Wonderland

Ode aan ons verblijf in Blue Fox Bay (Afognak Island Alaska)
Gebaseerd op het idee van Alice in Wonderland:

Onze eerste ontmoeting met de mythische omgeving van Blue Fox Bay is gepland in de nazomer. Deze baai ligt in het noorden van de Kodiak archipel. De Kingfisher Bush Hawks zijn afgeladen met voedsel, kleding, fotoapparatuur, en een Zodiac boot. Het is mooi weer. De dropping vlakbij de cabin, aan het zuid-strand van de baai, verloopt voorspoedig. “Dit is een stil en geheimzinnig land” zegt Glenn, onze piloot. Als je echt beren wilt zien, zal je die hier niet snel vinden. Ze zijn heel schuw en het landschap is gesloten, totaal anders dan jullie gewend zijn.

De volgende dag stappen wij in onze Zodiac om de kust te verkennen……
Eerder die ochtend werden wij al getrakteerd op een prachtige zonsopgang en nu varen wij vol verwachting de baai in om nog meer traktaties te ondergaan.

Lees verder

Een bede

Schone wereld
Wit gewassen
De natuur heeft je gezuiverd,
voor een kort moment
En ik, ik heb je zo haast niet gekend.

Schone wereld
Jij moet op je tellen passen
Want zelfs als de mens ervoor huivert,
komt er een moment,
dat zij je schoonheid overstemd.

Dan zal
de mens je weer verassen
Zij schuift op dat moment,
zijn economische machines in je
witgewassen wereld,
maakt vervuilde wonden
en je schoonheid raakt volledig ingeklemd

Schone wereld
Ik vraag je te vergeven,
je toch weer te herstellen,
van wat wij je oer misdeden
Wil je ons toch weer verassen,
met je maagdelijke heerlijkheden,
zodat wij het kunnen navertellen.

Harry.
Banff National Parc
Canada

De weg

Raak niet van de weg
Reis door het land van de eeuwigheid,
Waar de witte zonnebergen
Je een glanzende toekomst toeschijnen,
Waar witgewassen zorgen verdwijnen,
Waar je van het diepe dal bent bevrijdt
Raak niet van de weg.

Raak niet van de weg
Eenvoudig denk je want hij lijkt licht gebogen
Aan  zijn flanken afgeschermd door struik en mos
Zo duidelijk getekend raak je er niet van los
En ga je opgetogen,
Die weg bewandelen
Je raakt niet van de weg

Raak niet van de weg
Elke stap, die je verzet,
brengt je dichterbij,
Dat merk je  niet,
omdat de witte berg,
steeds naar achteren schiet
en soms de mist je het zicht belet
Raak niet van de weg

Raak niet van de weg
Geniet van alles om je heen
Ook een diep dal is een paradijs
Geniet van elke stap op je reis
En elke stap, die achter je verdween
was het waard
Raak niet van de weg.

Harry Houthuijsen, Denali

 

 

 

Testament

Het daglicht slaapt
De laatste zonnestralen,
branden een gat in het bergmassief,
verlichten de hemel in het oker,
graveren een dag, beschreven als een stenen brief,
diep in de steen,
een afscheid, dat zich blijft herhalen,
vlak voor het daglicht slaapt.

Het daglicht heeft in deze berg geschreven
Zijn dagelijkse testament:
Ik wil, dat morgen mijn licht blijft schijnen,
Ik wil mijn warmte geven aan berg en dal
Ik wil verdampen, zodat er regen komt
Ik wil mijn stralen geven aan hen die verdwijnen
Ik wil mijn schitter geven na de regenval
Ik wil, dat vuilafscherming van mijn gloed verstomd
Ik wil kleuren geven aan de aarde
Ik wil de zon zijn van een kind
Ik wil een toekomst geven die meer waarde,
in elke nieuwe dag terugvindt

Dag zon we hebben weer je testament gelezen
Sla het niet op als een fossiel
Wij zullen je helpen altijd weer die zon te wezen.

Harry Houthuijsen
View point south Mount Mc Kinley

De langste dag

Vuurlijn  in de hemel
Om middernacht
Het veegt de duisternis opzij
Waaiert vlammen over mij
Het fluisterend licht maakt alles zacht
Zij heeft de nacht nu in haar macht.

Vanuit het duister priemen de palen,
Het telraam van de tijd
Ik kom de zon weer halen
Per dag raakt zij haar daglicht kwijt,
totdat het licht mij niet meer tellen kan
De nacht zal blijven
De zon heeft zich van ons  bevrijdt.

Vuurlijnen in de hemel
Tekenen een feestelijk licht
De dag zal nog niet korter worden,
Oneindig is haar helder zicht
Zonder wolken blijft zij stralen
Er is geen nacht die haar komt halen
Geen duisternis,  die haar ontwricht.

Harry Houthuijsen     Anchorage

 

Wervelend water

Wervelend water
Uit rust opgestoven
Bulderend ruisen
Denderend dreunen
In cadans daverende golven, die later
hun druppels weer kruisen
tot stromen ineengeschoven
Zo vormen ze drie rotsen later,
hun kolkende helsheid
tot water

Wervelend water
Als ik je kracht zie,
dan wil ik je drinken,
wil ik in je driften,
zal jij me verfrissen,
zal ik met je bruisen,
totdat ik weer drie rotsen lager
de rust vind,
in het altijd vluchtige water.

Wervelend water
Mijn leven is wervelend water
Soms bulderend bruisend,
stort het op de rotsen,
van hoger naar lager
Versplintert tot duizend druppels,
die eens rotsen later
ineenstromen,
tot een eeuwig rustiger water

Harry Houthuijsen, Dog Salmon Falls.

Regenboog

Aan de voet van jouw regenboog,
heb ik je gevonden
Jij gouden zeemeermin,
Met de zonneglans in je natte ogen
Met je koorzang uit duizend golven,
sloeg jij op het water met je vin

Aan de voet van de regenboog,
heb je mij dit land gegeven
Jij gouden zeemeermin
Landschappen en zeegezichten strelend voor het oog
Met verrassend en uitbundig leven,
zo dicht bij een onaangeraakt begin

Aan de voet van de regenboog,
besef ik de juiste waarde
van je schat mijn kleine zeemeermin
Nadat je kleurenbaan verdroogt,
blijft het thuisland van moeder aarde,
vol ruimte voor een nieuw begin.

Harry Houthuijsen

Homer
De regenboog als belofte over de Kachemak Bay.